Birken Ayyaş
birken ayyaş dörtlere karışımın güne yeltenişine, hürlük! bir demire mıhlanıp işte gördüğümüz dünya rahibini savunan çocuk! öyle mi? ya, öyle. kader olarak da ses işitildi: adımlar öksüz kalacak, ayyaş birken. düşünce tek, mıh beni doğrarken fiilsiz güne doğduğumu bilmiyorum aylar benden yılların/ hınç. incitmediğim davada omzuma düşen yığınla sorumsuzluk bu davada sağlamım adamım kaybetmeyeceğim öyle mi? ya, öyle. artık biliyorum ördüğümü ölümü elimin elimin biliyorum eskisi kadri belki yok ihtimal yine de sevmiyorum birken ayyaş düşünceyi pazularım yazıya eriliyor ve kazara alevin dumana yer verdiğini belki de kaybettim öyle mi? ya, öyle. ördüğüm duvara yarım kalmış an beğeniyorum kendime her şeye her şey kadar yakın/ spektrum. bu el benim elim mi ellerimin örülüşü? var mı böyle bir esrar? olmalıysa bildiğim her doğru yanlış. yok eğer değilse? ihtimaller yazıldı ve açığa çıktı yeni yüzler ihtimaller yazıldı bu esnada zırhlarımız da çünkü her an, her ana mıhlanm...