Gri Kulvar

Vinnie bir cambazdı; ayaklaşan ıhlamurları diyorum  galiba seslerini kesmemiz gerekiyor yoksa ipten kayıyorum gideceğim yol görünmeze göz kırpıyor diyeceğim o ki bağlaçlar da  yersiz bir coşkuyla sarsılmalı daha dün bir çocuktum  panayırdan panayıra limonata  bugün kemirgen düşüncenin teyakkuzuna gebeyim böyle olması gerekmiyordu kalbimin aynası geceyi yaran okları yağlarken ruhumun köşede kendine infazı.. hem ipler eskisi kadar gergin değil  hem her şey ölüme dair  damarlar ıslak dün bir çatışmadan kaçtım  namlular beyinleri dağıtmakla mükellef koşuyordum  ayaklarımı, bacaklarımı  son kurşun duyumlarımı hissedemiyordum durduğumda pür bir sessizlik sarmıştı kederin coğrafyasını biraz soluklandım ve yaktım kaderimi benim de bir namlum olsaydı belimde sanırım koşmama gerek kalmazdı evvelsi gün  çatıdan odama su akıyordu sağanak yağmur beni evimden çıkarmak için bütün gücüyle saldırıyordu  yapacak bir şey yoktu bekledim unutmayı bekled...

tanrı bana on at verdi on bronz at bırakmam gereken zaman yaklaşıyordu ahitler yıkılacak setler devrilecek kıyım başlayacak yazılıydı tozlu odaların gümüşten raflarında duran kapağı meşeden yapılma kitaplarda  "gölgesinde on bronz atın silueti görüldüğünde..." adı; Johanna.

doğrulduğunda yeni bir akış yeni bir kader çiziyordu defterine alfabenin omurgasına sürüyordu dilini sanırım bunu en iyi yapan son kişiydi bunun farkındaydı bir defasında bana; her şey iyi olmadan önce ortadan kaybolman gerekir. çünkü ruhu zengin olanlar böyle bir çürümüşlüğe şahit olmak istemezler.  şimdi ayağa kalktı ve bir yudum aldı  kapısının eşiğine gelen kedilere istediklerini verdi iskemlesine oturup  tilki düğününü izledi sonu geliyordu bunun da farkındaydı  uzunca bir süredir irkilmiyor kendine yapışacak şeyler yaşamıyordu bendini gayyaya sokup sokup çıkarıyordu bir yanı yüzündeki her bir kırışıklık  keffaretini ödediği kaderine nazireydi farkında olmadığı tek şey  eskiden daha iyi yazdığı gerçeğiydi ölüm de bu sebepten iniyordu kaldırılmalıydı.

şimdi sola dönmen gerekiyor; eğilin. kokladığınız ceplerde bir bok yok yerli yersiz yükselen gövdenizden başka bir şeyiniz yok öneminiz yok tanrı için ve  sanırım burada biraz dinlenmeliyiz. kahve ister misin? yeni bir şey  yeniden bahsediyorum  kapana kısılmış mecburi kıçların haricinde  yeni bir şey  taze bir ölüm? belki. geçenlerde "söz, şereftir" demiştim ona kime? kemal'e unut gitsin. kemal'i tanımıyorum ama alper bana onun hakkında pek de ilginç olmayan birkaç şeyden bahsetmişti: çocukken annesine dalga konusu olmuştu babası ön dişlerini indirmek zorunda kalmıştı beyninde kalıcı hasar oluşup oluşmadığı ile alakalı çalışmalar hala devam ediyormuş ve saçma sapan sözlerini japon atasözü diye yutturmaya çalışıyormuş sonuç olarak  doktorların geldiği yere geri tıkma fikrini de annesi kabul etmemiş o da yaşamaya devam etmiş kemal'i bu kadar tanıyorum ebu cehil'e direttim namluyu kemal'i tanımam etmem ebu cehil merhaba elimdeki swiss&wesson şimdi sağa d...