Gri Kulvar

varsa yaratacağın hassasiyetler çukurunda  boğulmadan ermeyeceksin işte mihrap işte teyakkuz işte göz işte dişteki hürlük bizde hiç anlam kalmadı diyor Jean elde su dudakta yara  fikirler çıktığı yerde infaz ben burada duruyorum  eğildiğim bu arşa dokunuyorum sanmışım rahvan beni sardığında bir odada kalsaydım kendimi davrandığım kurşuna bulletdoit çıkarıyorum gözümü eski bir yağmurda kontrast banyosu çekiyorum Jezas gülümse bugün at iyi koşmadı adı Kelly dün de iyi koşmamıştı yine de attı bugün insan gibiydi ağlayamadı koşarken sırtında üç karış bertik yavaşladı ve kafasını eğdi  toprağa sonra dirildi ama yarış bitmişti tempo sıfır, böyle olmamalı / yakıcı gece. son yaklaşıyor  titrek omurgam için bir kurtuluş olacaksa şuh sonda durulmayacak titreten dişlerimi aşk diliyorum hızlı atlar şimdilerde  yargıyı üçe indirmeye içiyorum ve Kelly öldüğünde kendime yeni bir at bulacağım  yeni bir kıta.

-Varsayalım düşmekten kurtulduk YOTA, sonra ne olacak?  -Sonrasını kimileri yaradanın kerim sıfatına bırakır. Ama nereye kadar? Sonrasında ne olacağına kendimiz karar veririz. Bütün ipler kendi elimizde, kendi prensiplerimiz kendi içimizdedir. İnanç içimizde, umut içimizdedir. Ve baştan beri de konuştuğumuz üzere inanç ve umut iç içedir. Dolayısıyla insan düştükten sonra yine, yine ve yine düşebilir. Bazıları hiç düşmez. Bazıları da -umutsuzlar- yerden asla kalk(a)mazlar, PRAGA. Zaten insan bir seçeneğe doğru meyillenmekle meşhurdur. "Ağaç siyah, bulut siyah, nebatat, tabiat her neyse ve her ne varsa kapkara. Umut insanı kurtaracak diye bir şey yoktur. Umudun neticesi buhrandan öteye geçmeyebilir. Belki de Tanrı umudun çoktan belasını vermiştir ve bu yüzden de düşüp düşüp ayağa kalkan insan düşmeye meyillenmiştir. Lanetin sonucu lanet bir yaşamdır. Umut iyidir, peki ya sonuçları ?  Umudun ardından insanın içini buhran kaplayabilir ve sanki yürüdüğü yer masmavi göğün altında d...

-Söyler misin YOTA, yalnızlık bir boşluk mudur?  -Yalnızlık kocaman bir boşluktur, PRAGA. Yahut bütün duyguların keşmekeş olduğu ve her duygudan da nebzelik tat alındığı bir çukurdur. -Var mıdır bu çukurdan kurtulmanın yolu YOTA? -Var tabi ama şunu unutmamak gerekir ki bu çukurda gezinip durmuyor, düşüyoruz hiç durmadan. Bağırıyoruz düşerken ve serzenişimize yardım eli istiyoruz PRAGA. Kurtulmak için ilk önce düşmekten kurtulmak gerekir.  "Kömür karası renginde bir kara gözükür. Bu koca okyanusta serap görme ihtimaliniz yoktur. Her şey gerçek, her şey acıdır. Karaya doğru kürek çekmeye başladığınızda içinizdeki umut da çiçek açmaya başlar yavaştan. Uzun bir müddet kürek çekmeden sonra, uzunca bir bekleyişten sonra kara gözükmüştür. Kapkara bir kara parçası ama umuttur; bu kara parçasının görüntüsüne aldanmamayı icap eder. İnsan demir attığında bu karaya, ya her şey bir umut uğruna daha kötü olursa..." -Düşmekten nasıl kurtulunur ki YOTA, düşene yardım edilir ama düşmekte olan...

-Hissettiklerini söyle PRAGA.  -Ben senin gibilerle konuşmam YOTA. -Hiç mi konuşmazsın PRAGA? -Hiç, YOTA. -Büyük konuşma PRAGA.. -Büyük konuşursam, YOTA? "Geçmiş günleri yad ediyorum yine. Bugünden başlayıp, yarına küfür edip düne, daha da düne bir yolculuk bu.  Gerçekten sıyrılıp anlama doğru giden bir yol bu. Evet gerçekler..." -Hayat büyük konuşanları sevmez PRAGA. -Sen nereden biliyorsun YOTA? -Ben kendi hayatımda denedim PRAGA.. -Seni sadece sevmedi mi YOTA? -Hayatın seni sevmemesi ne demektir bilmiyor musun PRAGA? -Hayır YOTA.  -Eğer hayat seni sevmezse başladığın işleri bitiremezsin, sevdiklerini göremezsin bir an bile, hatta bir an seslerini duymak bile mucizedir PRAGA. -Bir bedel mi bu YOTA ? -Bedel PRAGA. "Evet gerçeklerde ve melun insanlarda maalesef bir anlam yok. Et, deri, kemik ve akıldan ibaret bir oluşumun bu kadar aşağılık olabileceğini nasıl bilebilirdim? Bir isyanın ortasında yapayalnızım. Eğer gayet eğlenceli, gayet olumlu, gayet neşeli bir oluşumsanı...