Yota-Praga (Umut Karaya)

-
-Söyler misin YOTA, yalnızlık bir boşluk mudur? 

-Yalnızlık kocaman bir boşluktur, PRAGA. Yahut bütün duyguların keşmekeş olduğu ve her duygudan da nebzelik tat alındığı bir çukurdur.

-Var mıdır bu çukurdan kurtulmanın yolu YOTA?

-Var tabi ama şunu unutmamak gerekir ki bu çukurda gezinip durmuyor, düşüyoruz hiç durmadan. Bağırıyoruz düşerken ve serzenişimize yardım eli istiyoruz PRAGA. Kurtulmak için ilk önce düşmekten kurtulmak gerekir. 

"Kömür karası renginde bir kara gözükür. Bu koca okyanusta serap görme ihtimaliniz yoktur. Her şey gerçek, her şey acıdır. Karaya doğru kürek çekmeye başladığınızda içinizdeki umut da çiçek açmaya başlar yavaştan. Uzun bir müddet kürek çekmeden sonra, uzunca bir bekleyişten sonra kara gözükmüştür. Kapkara bir kara parçası ama umuttur; bu kara parçasının görüntüsüne aldanmamayı icap eder. İnsan demir attığında bu karaya, ya her şey bir umut uğruna daha kötü olursa..."

-Düşmekten nasıl kurtulunur ki YOTA, düşene yardım edilir ama düşmekte olana kim nasıl yardımcı olabilir ki ? 

-Doğru konuşuyorsun PRAGA ve görüyorum ki bunları söylerken de için acıyor. Acımalı da. Bunu insan içinde halletmeli, düşmekten kurtulmak için içine umut tohumlarını serpmeli. Her zaman bir umut olmayabilir. Bazı vakalar vardır ki gerçekten umutsuzdur. Ama her zaman bir umuda ihtiyaç vardır. Ve bu ihtiyacın karşılandığına inanması gerekir insanın. Sonra belki yağmur yağar ve umut filizlenir. 

-Hadi filizlendi diyelim sonra ne olacak peki? İnsan hemen düşmekten kurtulacak mı, YOTA ?

-Belki hemen, belki biraz zamanla kurtulacak. Eğer inanmayı sağlam bir şekilde becerebilirse insan, düşmekten kurtulmak zaman almaz. Önemli olan inanmaktır. İnanç; umudun, sevginin, bahtın, her şeyin başlangıcıdır. Ve her şeyin başlangıcı olan inanma eylemini gerçekleştirmek o kadar kolay değildir PRAGA. 

-Zaten düşüyoruz YOTA, bir de zorlu bir şeyle uğraşmaya insan nasıl güç yetirir?

-İnsan zihnini ve kalbini kullanmalı. Maziyi hatırlamalı ki senin ve benim gibilerin mutlaka geçmişinde de badireleri olmuştur. O ana geri dönmeli ve badireyle nasıl başa çıktığına dair kalbine kulak vermeli. Orada kaybettiği umuduyla karşılaşıp ona kulak vermelidir. Umuda kulak verdiği anda içinde umudu meydana getiren inanç oluşmaya başlar. İnanç oluştuktan sonrasını söyledim zaten PRAGA.

-Yani geçmişin zorlu günlerinin dahi bazen kurtarıcı olabileceğini mi söylüyorsun YOTA? 

-Güzel dinlemişsin PRAGA. 

"Karanın rengine aldanmamak gerekir çünkü kurtuluşa vardıktan sonrasını düşünmeyi bırakmak bazen en iyisidir. Kurtuluş bir karaysa ve kara kapkaraysa, kapkaralığı akıldan atmalı, ilk önce karaya varmayı düşünmeli. Tıpkı kötü yaşanmışlıkların ardından ayağa kalkıp düştüğünü unutmaya çalışmak gibi.  
Yaşamanın kendisinin bir badire olduğunu anlayana kadar insan böyle yapmaz mı? 
Ne de olsa ayağa kalkmak düşmenin yarısıdır."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı