Ateşlenemeyen Uygarlık

-
Ufukta görünüyor simetriyi geren destroyer:
Kalkın salıncaklardan çocuklar bugün kardelen var...

Ufukta simetriyi delen on ikinci destroyer gözüktüğünde:
Evet, umut safsata doğurganlığına sahip bir akbabaya dönüştü.

Altını çizin, çizmelerin altı artık bu medeniyeti hatırlatmak için geleceğe
Kalacak -Ancak bu savaşta yürüyebilirse
Agnola bağırıyor, peder! peder! nedir bu havanın boğukluğu, şu koşuşturmaca, ah şu boz ayı!?
Agnola'ya bakıyorum, gözleri kan, ağzı köpük köpük ruh, elleri yumruk, alnı bir yüzyıla meydan okur biçimde
Agnola diyorum, Agnola!
Bu bir savaşın başlamadan önceki yüzü..
Agnola elinde bir rahim tutuyor şimdi,
Usulca yere bırakıyor kalkanını,
Bir çukur kazıyor, büyüyünce hendek olacak
Rahmini bırakıyor Agnola çukura,
ve üzerini kapatıyor:
Peder! Peder, sen savaştan korkar mısın?
Korkarım tabi.. sen?
Ben korkmam peder, ben korkmam.

Yüzüne bir gölge düşüyor adı destroyer menzili
Elleri tekrar yumruk Agnola'nın
Ve tavanlara dikiyor bakışlarını, evlerin başlarına, göğün ilk durağına
Yaşamak olacaktı doğmaktan ölmeye kadar bizim kaderimiz peder!
Evet şimdi hissettiriyor sahi bir esinti yok oluşumuzu
Ama belirlenememiş şeyler var mesela bu kazanın sabahı gibi
Öngörü kurbanı bir gelecek biçilecekse eğer bize
İşte o zaman sağ kalmamak gerek, işte o zaman yok olmak gerek
Hiç iz bırakmadan
Oysa insan ya bu
Güdümlü bir mermi ona unutmak istediklerini unutturabilir
Başka türlü unutamaz mıyız peder diyor Agnola
Unutulmak istenenin büyüklüğüne göre Agnola
Peder diyor Agnola
Savaşacak mısın?
Güdümlü bir mermiden saklanamayacaksam Agnola, kazanmayı denerim
Peder diyor Agnola
Düşmanımız kim?
Ne önemi var düşman artık ufuktaysa Agnola
Doğru diyorsun diyor Agnola

Ateşlenemeyen uygarlık bir tokat yer
Tokatın geldiği yön ufuk
Büyüklüğü on beş inç civarı, papatyaların son bakışı
Toprağın son uykusu
Savaşmak son hayaldir, evet bir uygarlığın
Savaşamadan kaybetmek son icraatidir, evet bir uygarlığın
Geriye şarapnelleriyle yürümeyi zorlayan bir peder
Kucağında son nefesiyle: peder.. yeniden yaşamak!
Adlı bir ceset ve
Haykırış ve
İsyan ve
En büyük katliam:
Son çare olan umudun dahi infazı,
Şimdi anlamlanacaksa işte.. her şey, tam vakti
Oysa anlam
Yarınlara firar etmiştir
Maalesef
Yok
Olmaya.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı