Bir Şarkı Olsam

bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim.

şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere
içimden böyle bir cümle kalkınıyor
fevri ve boyutlardan taşarak
evet, bitişimi görüyorum
kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken

aşk!
beni mağlup olarak hatırlasınlar
nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar
aşk!
sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada
isyan!
sana adasaydım şu ömrü
bu kadar
tanıyamazdım seni
bilmeni arzuluyorum
seni her şeyden daha çok!

sevgilim imamdan para üstü iste,
beni sellerde çalkalasınlar,
isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler,
bana gelirken
bir hüzün duvarı görürseler
dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları.
yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın

kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim
okut onları San Francisco'da
onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar
mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil
öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu!
seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ!

ben attan inip evrene konuşlandım
evrende koşturmağa diye dünyaya düştüm
düşüş bana cehennemi var etti
umut bana cenneti susadı
ve sen tanrım
beni ata bindirensin!

o yüzden
bu son lahzalar ağızlarıma yapışıp
tebessüm ettiriyorlar bana her bir ağızdan
hiçbir şeyin elimde olmadığı/nı!
sükselerimin sekteye uğradığı anlardaki çelmenin benden
olduğunu da bilsin
kalleşliğin düş karası tanrılar!

bir şarkı olsam dinlenebilirdim
bir şarkı olsam ayaklandırabilir ve
yankılanabilirdim
bir şarkı olsam bir bu kadar daha yaşardım.

sevgilim,
bir şarkı ol ve
beni dinle:
sakın şarkıyı başa sarma.
bunun olmayacağını
bilicilerden olmazdım
bir şarkı olsam!