Mecburi Hüküm
işte bulunduğumdaki facianın kırık dökümü
kırlangıçlar miğferim oluyor
düşene üşüşen kışa karşı
Roth!
beni taşıyan her şey
bir uğultuyu da taşıyor cepkeninde
bunu hangi alfabeye havale etsem
derinden bir kış daha geliyor
hınca kün feye
Roth!
yağmur daldan kalbe akacağında
yerimde değildim bu sefer
hissettim ve kaçmak istedim uygarlıklardan
bu bir gülüşe sığabilirdi
ancak duyum köreldiğinde acıyamazdım
kendime
mecburi infilak süregelen
Roth!
hayaletler mor dudaklardan öperken
adımlarım gayri ihtiyari
yani çekilen nefes
ciğerimde çekiyor fünyeyi
jiletler suluyor
afyonlu günde cehennemi
bulursak yeniden
kendimizden birkaç terki
kemerlerden taşkın doğacak
evvelin ve ahırın hükümsüz kaldığı
yeni bir kül de ağlayacak minicik elleri
Roth!
/ben suçlu değilim ellerimi bul!
su'ya şiirler.
Yorumlar
Yorum Gönder