Yeni Bir Yok Şey

bacakları titriyordu

çaresiz bir trajedi

insanın korkmadığı binlerce şey olmalı 

yaşamak için 

gerçekliğin yüz karası sesler duyuyorum

kıvrak dillerden omurgasız cümleler

nihayetimi biliyorum mrya.

ben bunu bilmekle mükellef olduğumu 

kanatlarımdan bağırıyorum bütün 

mayhoş ışıltılara, gölgelere ve gize

ya, sanrının o düşüncelerle gümbürdeyen

uğultulara kurban edilmiş ömürsüz

annem konuşuyor, konuşacak da 

anadolu kokuyor gövdemin ardı

kaç namlu saydığım, yelkenimde saklıdır.

ilk önce Allah diyor annem

ben de anne diyorum.

bacakları titriyordu myra. 

adın ne senin? 

nereden, nereye geldin?

amaçlarımı savurduğum yüzyılın nerede?

ömür çeyrek asırdır

bunu abimden öğrendim

sırtımın ardında gözler var külfet dolu buğu 

bunu kendim gördüm o anda 

başladım büyümeksizin öğrenmeye 

mary

şimdi ikindilerde sela çok demode diyorlar

kulak kesiliyorum falanca, falanca mezarlığa 

çekildiğim gökyüzü şimdi müteessir

uzandığım yatak berbat

baktığım yolda yeni bir şey yok keşfedilecek

evet bu olsa gerek tüm ikilemlerimin kesiştiği

baktığım yolda keşfedilecek yeni bir şey yok.

/den, Myra Baumaer'a. Üç nicelikli şiir.