Ateşlenemeyen Uygarlık II

-
Bir çiçeğin üzerine konmuşum adımı gazap koymuşlar, her şeye debelenmişim. Çiçek kokmayacak artık.
Yönüme bakıyorum, yol kendine yeni bir ayrım bulmuş adı uçurum: yönüm yolunu şaşırmış belki de şaşırmamış kendini uçurumdan aşağı.. evet acı gün: bütün temayül kuşları alaşağı!
Bir tanrı ilahisi: şarkı daha yeni başlıyor,
Kulaklarımı tıkıyorum, zihnimde hapsolan çığlıklar bir yumruğa kıvrılıp mevsimimi yumruklamaya başlıyor,
ve Agnola beliriyor karşımda, beyaz, temiz, pak ama yokluğun cebinden çıkma bu sıfatlar.

Bir hayal Agnola, bir zihin.
Agnola'nın kalkanı diyor: çığlıklar
Agnola'nın kazdığı çukur diyor: çığlıklar
Agnola diyor: bedenim, ruhum, sezgim.

Ellerimle eşeliyorum toprağı, toprak mayalanmış, kabarmış, canlanmış: toprak bir iniyor, bir kabarıyor: bir ciğer, bir insan, bir varlık gibi, işte Agnola'nın dokunduğu!
Buluyorum Agnola'nın rahmini.
Şimdi?
Agnola beliriyor karşımda,
Zihnim tepiniyor yine sesler, savaş sesleri: savaş atları yumruklarken arzı ve tapınaklarımızı aynı bu ses çıkıyordu. Şimdi bu ses de hapsolmuş zihnime
İşte savaşa gebelenmiş bir zihin!
İşte henüz tanımadığım bir tanrının tapınağını yıkan savaş!
Tanıdığım ama yabancılaşan yüzler!
Ve Agnola.
Hemen karşımda.
Şimdi?
Sesler duyuluyor, onu Agnola'nın yanına göm,
Onu Agnola'nın yanına göm ki yeni bir uygarlık doğacak bu topraklara:
Tapınaklarımızı ve limanlarımızı, sallarımızı, evlerimizi, damlarımızı, göğümüzü
Baştan yapacak o uygarlık,
Haydi peder!
Durma! diyor sesler.
Cebimde kaybedilen bir savaşın hatırası
Tek kurşunlu Astra!
Karşımda Agnola, elimde Astra
Zihnimde ölü kuşlar, kırılmış bir temayül
Kaburgamda bir nal izi,
Kollarımda şarapnel,
Dizlerimden, bileklerime soğuk kanlar,
Elimde Astra
Karşımda Agnola
Zihnimde bir tanrı ilahisi:

Savaştan korkar mısın peder?
Bu havada yürür müsün peder?
Nedir ellerindeki yük kaderin mi?
Nedir bu yüzündeki kara, leke mi?
Nedir alnındaki yara?
Seni öldürmeyen yarayı neden aldın?
Sen hep geç, ölmeye hep geç kaldın.

Agnola'nın yüzü asık
Zihin suskun
Karar verildi
Tabanca ateşlenecek

Gözler, damların olduğu yere bakacak
Çenenin boşluğunun boğazı kestiği yalıyara
Bir destroyer dokunacak
Ateşlenecek ve
Bitecek,

bitecek peder!
çiçekler ve uygarlıklar!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı