Cumbalı Gün

-
Pencereyi açmalısın

Tükürüğümde boğuluyorum,

Tepelerde sabahlıyorum,

Ellerim Bach kokuyor beni 

beni beni,

bir delinin saçmasına yön veren rüzgarın

dingin sesini

Pencereyi açmalısın ve salınmalıyım odalardan varendalara 

Kokundan tutup taşralara taşmalıyım


Yosun kaplı kaderimden kurtarmalısın beni

Üzerimden akıp giden hayattan

Uzatıyorum elimi, bunu duymalısın

Ses olarak değil hem

Bir aşk olarak!

İnanmam da!


Korkuluklara sürünüyorum bu eziyete direnen bir ezan modası

Ben yazmıyorum artık yazılıyorlar

İnkar ve isyan himayesinde

Çitlerden atlayıp bir yem olmaya haşrolunmuşum

öyleymiş dünya!


kulak kesiliyorum

çalan kapılara

gökten inen bir kırbaç görüyorum adı inanç

kulak kesiliyorum 

çalan kapılara

duyumsamanın hallice' sürgün edildiği yere sürülmüş odam

duyumsayamıyorum

isyanla devinimlenen adımlarımla

ezdiğim bir dost başı kadar fikirsiz

miş ya dünya!


Kapını açmalısın

İğne deliğinden geçemeyecek hassasiyette 

Kıvranırken ben

Kavurucu sıcaklığın düz çıkarcılığıyla

Yaşam mücadelesi veriyorum

Kan kaybından ölmeyi

Yaşam için mücadele ederek heba olmaya..

ama ferman kaderimde yok

Söz yalnız dilenmeye yarayacaksa! hep boşa!


Hani benim gebe analarım

Yattıkları yatakların perşembe kokusuna mı

Güvenir doğurganlıklarını?

Ahmak analarım!


Pencereyi açmalısın

Midemde bir şeyh kanı,

Midemi yıka ve sar beni

Birkaç seneye bu rüzgar tahtaların tahtına

Arşu alâya


Bana bir aşk konsun adı da.

Bana bir aşk olsun yarın kırk lira bulsam

Yarısı sigaraya

Bana bir aşk çarpsın 

Bana inananlara bir avuç yalamak

Bana bir aşk/ morlbora sahih bir koku!

Bana 

Bir

Aşk 

Vurulsa 

Sırtımdaki müslüman mühründen

Işınlansam

Evrendeki bütün kapalı pencerelere

Ve tekrar doğursam:


Perşembe günleri/


Pencereyi açmalısın.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı