Evrenin Kükrediği

sanırım ben ölüyorum

kapıyı kapatıyorsun
ne arayacağız yüzümde
yalan?
hayır
asaletten,
o gerçeğe dokunamayan bütün anlardan arda kalanı. bulamayacağız.

an seni gördüğümde ışıldar
kavramından taşan zamanı
gözlerime sığdırabildiğim
seni
sevmektir- galiba başka bir kapıyı çalıyorsun artık
zaman kanıyor,
sekteden sekteye koşturur-um ama
tam manasıyla çarpamamış olmanın
derinleştirici gam yığınıyla
yalvarıyorum

Sekteden sekteye koşturur kurşun
çarptığında gövdeme
sen bir yarıktan içeri süzülen bir bakış
olarak kalacaksın gözlerimde

Ha şunu da biliyorum
Sürtüldüğünde burnum
Kan ağarıncaya kadar gebeleneceksin

İşte şu:
Tanrım ben haddime bulmuyorum tarih yazmayı
Tanrım ben tarihini en baştan okuyan
bir ölüyüm
Bunu kullarının küpesine nakşet

her şeyin bitişini gördüğüm bir yaş daha
yine hangi şaire tutunacak
yine hangi gövdelere yaslandığımı!..
Konuşmak istemiyorum bu yalnızlığı
Sesimi duy, ya!
Sesimi duy, ya!
Evrenin kükrediği.

hangi yürüyüşleri ezdiğimi mi soruyorum
kapıyı kapattım
neyi aradığımı mı soruyorsun
kendime çatmış da kaybolmuş bir kurşunu
ellerim yumruk
iki at yiyicisine meydan okuyabilirim
güç değil, dudakların kapalı
aşk, dudakların ıslak
gök
açıkçası umrumda değil

ışıldamayan senelerin evvelinde
beynime dolduruyorum kurşunları
kendimi öldürmeyi çoktan geçtim
sırıtarak,
cılız ciddiyetlerin azılı aşkı olacağım söz!
budala, yalvarmayı birkaç satır önce bıraktım!

kıracağım.