Şerefe

-
ayağa kalktı
göz önündeydi 
kadehini kaldırdı

o güzel kadının güzel tuvalinin şerefine kadeh kaldırmak istiyorum
kadehler kalktı

beyler eminim ki o muazzam tuvalinde anlattığı şey bizden başkası değil
kendimizi kaybedişimiz ve kendimizden başka her şeyle karşılaşabileceğimiz yolları anımsadım birden tuvaline bakınca
muhteşem bir güzellikten mahrum kalışımızın bizi sürüklediği noktalarda dönüp durduğumuz gerçeğiyle baş başa kalıyoruz her gün
buna bir son vermek ümidiyle ve daha akıllıca ve daha ne istediğini bilen hareketlerle yol almak dileğiyle
ŞEREFE

ikinci kişi ayağa kalktı 
yemeğin ortasında

o güzel kadının narin adımları şerefine kadeh kaldırmak istiyorum
kadehler kaktı

nitekim onun attığı adımları gördüğümde aklıma gelen şey tanrının ne kadar muhteşem olduğuydu
ölmekte olan bir ruha yaşama TUTKUSUNU bahşeden narin adımlarıyla gönülleri alabora eden bir kadın yaratıyordu 
sonrasında hayatın önüne perdeler iniyor ve gerçekten biraz uzaklaşma şansı bulup yaşama coşkusu ile sarmaş dolaş olabileceğim bir okyanusun içinde buluyordum kendimi
kaybettiğim kendimi bulmamın en güzel yoluydu adımlarının yeryüzüyle dans edişini izlemek
uzun zamandır ne böyle bir heyecan yaşamıştım ne de böylesine çakılı kalmıştım herhangi bir yerde

bana kendimi hatırlatan güzel kadının narin adımlarının şerefine
ŞEREFE

üçüncü kişi ayağa kalktı
yemeğin sonlarına doğru

o güzel kadının göz bebeklerini çevreleyen muhteşem renk cümbüşünün şerefine kadeh kaldırmak istiyorum
kadehler kalktı 

onun gözlerine baktığımda bir sonbahar güneşinin altında kurumuş ve serpilmiş yaprakların ayaklarım altındaki çıtırtısını duydum yemin ederim
kendimi birden bir parkta buldum ve yürümeye başladım 
soğuk esintiler yüzümdeki her bir hücrenin icabına bakarken gözlerimi esintiden korumaya çalışıyordum 
öylece yürümeye devam ettim 
gözlerimi ellerimi kalkan yaparak koruyordum 
yüzümü hissetmiyordum 
hala yaprakların çıtırtısını duyabiliyordum 
birden başka bir aydınlık doğdu yolumun üzerinde
esintileri durdurmuş yüzüme can vermeye başlamıştı
ellerimi gözlerimden çektim 
çok fazla aydınlık vardı aydınlığın ışığı dışında hiçbir şey gözükmüyordu
ışığın saçıldığı yere doğru yürümeye başladım gözlerimi kısarak
biraz daha yaklaştığımda durdum ve 
daha dikkatlice baktığımda güzeller güzeli o kadını gördüm
saçları dalgalanıyor 
yüzü tebessüme yeni bir anlam yüklüyordu
gözlerinin içine baktığımda
etraf birden karardı
hiçbir şey göremez olmuştum
kendimi yere bıraktım ve aydınlıktan yorgun düşmüş bir bedenle 
ve görmeyen gözlerimle birlikte uykuya daldım

gözlerimi açtığımda hala o kadının ve tuvalinin karşısındaydım
birkaç saniyeliğine bir yerlere gidip orada kör olmuştum
geri gelip tekrar muhteşem güzelliği görmek
içimdeki korkuyla beslenen alevi söndürmüştü

gözlerimi gözleriyle kör eden mevsimi sonbahar olan o kadının şerefine
ŞEREFE

kadının sanatında kadından olmayan bir şey yoktu
o yüzden
kadın
yemekte değildi
şimdi 
büyük salonda
yaratıcının gelmesini bekliyoruz
sanat hainleşmeden

yemek bitti.

2019

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Dissonans

-
canım yanmayacak bu farkla; kelepir varlığına banal liyakatini eklediğimizde cepkenden düşüp  ardına dahi düşülmeyecek bir varlık olarak tanımlanması gerekirken. "evet, her şeyde olduğu gibi her şerde olduğu gibi ulu gök, arz, Valhalla camiası her ne varsa varlığını  ispatla canlanmış hepsi, her şey  bana bir şeyi daha öğretmek bir şeyin daha ayırtlarını  boğdurtmak için can atıyordu." "tabii ki şükür için  neler yapabilirim? en azından  bu durumdan  şikayet etmem. ulu sesler dinler ulu dağlara adımlar kuşları dinler kedileri sever boğazı izler gözlerin içine bakar  sözleri dinler yadigar elleri öper  ..." "buna özgür umutlar diyorum şimdiye gelene kadar unutulan bütün özgür kanlardan özür dilerim Ceber-i Tarık'tan Endülüse Arizona'dan Antarktika'ya Harameyn'den Cape Town'a kadar" "reddetmeden, usanmadan yapmamız gereken şey hilkatimizi oluşturan her şeyi  sahiplenerek değiştirmeye çalışmadan  onları korumak. yol özgürlükten geçiyo...
Devamı

Üç Kesim Kader

-
her şey nasıl da ölümsüz bugün bir yokuşta söyledim evrene hainlikten taşan fırtına sıkılmadan ölmeye diye kaldırdı vaiz şarap kadehini yok, seni anlamayacağım seni anlamadan ölmektir niyetim ben savaşırken hissetmiştim en son yaşadığımı bir saat geçip giden şu yola baktım her şey nasıl da ölümsüz içten içe söyledi vaiz her şeyden önce biraz tebessüm etmeli vaizin içinden yosma cümleler taşıyordu yüzümde kırk ırkın izi taşıyorum herkese, varlığa bir öfkeyim yok, hayır geri dönmekte ne şer var ne hayır ileri bakmakta gözler utangaç kaldırımlar berrak, aşk uzak mühimmat dolu ağzına kadar ağzıma kadar intihar süsü vaiz konuşuyor önünüzdeki yokuşlar dimdik hayatınızda böylesini hiç görmediniz bu size bir armağan vaize içim ısınıyor şimdi hak ediyor çırpınmadan ölmeyi çile yeni bir kavrama gebe kalıyor cami avlusuna yeni bir düş asılacak garsoniyerden çaldığım baretta soğuk bir namlu, titrek bir el patlamaya hazır bir mermi çirkef bir gülüş varlığa vaizin bir gözü daha önce fark etmediği t...
Devamı

Altın Sancak

-
çıkmazdan çıktığımda  bir yüzümü avluda kurşuna diziyorlardı artık  bana yabancı gelmeyen şeyler  belki sonumu getirebilir  arzu bu duruma belki dahil belki değil  "intihasına yüklenmeyen  her anlamdan sorumludur varlık  bunu dert edinmeyen zihnin varlığından da  kuşku duyulur."  der, yenilmekten ve kazanmaktan  aynı tadı alanlar bana sürekli aynı hapı yazıyor  plaseboya takıntılı doktor iş çıkışı ellerini psikoloğunun kemerine geçirmiş buluyor ilerisi yok  tedavisi bitene kadar bu şekilde. aynaya baktığımda  geçirdiğim çeyrek asrın kırbacı altında  altından bir sancak dalgalanıyor memnuniyetsiz fırkateyne bakıyor yönü küf tutmuş dirseğin  yapay direnişe öfkesi olsa gerek /aydınlat beni, seviyorum sü. avluda vurulan yüze karşı  memnunum artık  hesaba çekilmişler arasında  tek yüzlü omurgalı bir varlık  /diyorlar ki sancağın sahibi odur. gittiğim yerlerin merhametle yakası bağdaşmıyor gördüğüm ...
Devamı