John Narto'nun Günlüğü

-
insanlık cehennemi,
uyanmak mucize.

pazar günü,
heyecan verici tek şey dilim
ve ellerimin parıltısı
gökyüzü ellerimde.

sanırım gülmeliyim
çünkü hakikat ancak bu kadar
işleyebilirdi içime 
hakikat gözlerimdeki her şeyi alıp 
söndürüyor
başka bir göz de görmüyorum sönmüş.

canlar çalıyor safsata
ruhlar sömürüyor
hayatım,
çaresizce kıvrandıracak kadar
anlamıyorsun hiçbir şeyi 
bu da seni bir tabut yapıyor mor!

tanrı beni
nefretle de yoğurdu
kuruntuyla bezenmiş yeryüzüne 
indiğimde
uzama müsavi bir aşkla
öptüm sonrasında ölüleri
ölüleri öptüm uzama nefretle 
yeryüzüne bezenmiş kuruntu ruhları yarmakla
tanrı beni 
yoğurdu da nefretle
öylece bilmiş ve soğurmuş bulundum
hakikati 

—tabii bunu kendi kuyruğuna sürgün
cühelaya zerk ederek onları kurtarmak istemiyorum kuduz hastalığından. 

—hayır hayatım çalışıyorum. burası üçüncü cehennem ve bir dörtlük karşılığında beşlik çaktığım matbaanın iflası beni böyle yazmaya itiyor, üzgünüm kapatmalıyım.

—sanırım kriko yardımıyla kaldırabilirim.. evet evet. ah! teşekkür ederim. anladım.. hı hı. hey bu arada geçen gün.. alo... hangi mağaza dedin? pazar günü... evet. on iki ocak'ta. harika. iyi o da. burada.. görüşürüz.

—evvelsi gün dörde kadar oturdum. dilemeden. niyetsiz. kararlı ya da kararsız. muhteşem bir sessizlikle her şey buketlenmişti. tam anlamıyla muazzamdı. 
tüm perdeler kalkmıştı ve oracıktaydım. 
gülümsüyor. 

güneyli bir zenci gördüm ellerimde
cennete evirdim tavernayı
ve orada cenbiyyeyi sürdüm elimden elime
John Narto'yu bayılmadan önce gördüm 
kızıl bir ölümsüz olarak.

—senin için bir merhamet olarak.


2024


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı