Destinasyon - Har Vuruyormuş Elmaslara

öğleyin yamalarını yeniliyordum

bütün tezkiyelerin

ajandamdan üç kolon kan damlarken

yapmalıydım bunu

sorumlu kim?

hani soruyorlar kim yazdı?

yazgıya peşkeş çekebilecek kim?

iradesini komodine koyup 

çarpışarak ölen kimdi?

sen asimile olmuşsun hiç yoktan, birden

hani "on the road" diyorduk isyanla ne de asi

hani nerede

ilerlemek, kayda değer bir nitelikle?

ölmek

hiç düşünmeden?

yolsuz diyorlar siddhartha'ya da.

şimdi ağaçlarımızın çevresindeki gölgeler 

kaçışmış, her yer aydınlık, her yerde ay

hani kaçacaktık 

gecede görünmeyecekti yüzümüz ve

ellerimize değen bizim gökyüzü 

yeni bir varış, yeni bir kalkış gerek bize

balkonda sekiz yüz seher var ölü 

yedi kolon kanlı, 

elmastan avizelere mucuklar tünemiş

hayalde cinayetler işleniyor kaçmak gerek

ve artık bir sen olmayacak

hesaplaşacak bir dava yok

aldığım nefes, verdiğim kırlangıç sürüsü 

nallar savuruyor toprağı alnıma 

alnıma elmaslar üşüşüyor 

bunu da istemiyorum 

Fazıl'ı da.

kimi kimsesi büyük bir şehir

ne kadar da çok şey biliyor

öyle gelir tabi

uğultuları duymayan kimseye

uğultular benim haddimi boğazlıyor

bunu ancak sınır ötesi beyitlenerek

unutuyorum

işte nihayet

sesin bizden olduğu, uğultunun

koynumuza girerek uslandığı

umudun taşarak gelip asimile ruhlarımızı

çekip çıkardığı 

ulu destinasyon.

kimi kimsesi yok sadece büyük bir şehir

ama

ellerinde gökyüzü 

gökyüzü ellerinde

kimin?

sen hiç ihanet etmemişsin.