Öğle İhaneti

köpek geçip gidiyor 

hiç de uzaklara dalmadan

hayatıma bir çelme 

deklanşör tetikte hep

afişler dişlerimi karartıyor 

hegomanyadan çıkmam için 

diyet ödemiştim 

en azından hissetmiştim öyle 

kırlangıcı vurmak üzereyken 

şu girdiğim yol

beni hiç de iyi hissettirmedi

belkiler bile terkteydi yol boyu

ellerinde sürgün, gülüşlerinde burukluk

şunların işte görüyorsun

hepsinin bir miladı vardır sorsan

ama sen sorma anlatmaya bayılırlar

müsveddeden bozma hayatlar

kırlangıcı vurmak üzereyken 

her şeye ihanet ettim 

isteyerek

mekik dokuduğum her yerde

bir şeyler vardı 

yolunda gitmek istemeyen şeyler

bütün fiiller ihanet üzerineydi

yeni trend

geceye ve gündüze karışan 

hiçbir şey yoktu 

her şey bayılıyordu apaçık olmaya

bunalmıştım

giz olmadan hiçlik de yoktu yani düşünce 

sanırım pahası demode olmuş 

inançlardan nefret ediyordum 

sen dahil.

kuza dikeldim ve

nefret ettim bundan

namlunun ucunu temizledim 

bütün girintilere ulaştım 

barutları toprağa üfledim ve 

anı defterime gördüğüm ankanın

kanatlarını çizdim 

kovanları gizledim ve

fişekleri yükledim

konduğu dalda değil 

süzüleceği havada vuracaktım onu

sessizliği dikizledim 

kanatlarını çırparken

onu daha önce hiç bu kadar hisli

görmediğimi fark ettim

son anlar böyledir 

daha hisli

ve bam.

yarılmıştı sessizlik. böğründen.

kızıl toprağa düşen  

ak kırlangıcın paramparça olmasıyla.

yankının dinmesini

beklerken

ikindi olmuştu.