Eza

-
Tanrım tut şunun ucundan kendime kefen
Dürelim de kurtulalım şu zulümden
Muhakkak falan kalmadı benden lisanımı çaldılar fonda ezan vardı oysa
Şimdi benim bir ezanım kalmadı bu alemde
Kulağıma düğümlenen tek şey şu fezada
Eza
Ezra.

İnanın! İnanın! İnanın!
Evet inandık.

Benim işte alnından kömür akan bir toprak
Benim işte kan burnumda
Benim işte duyumsayamadığınız
Benim işte istenmeyen malul

İnanın! İnanın! İnanın!

Evet inandık
Kanlarımız çekilinceye kadar hem de
Söküldük en onulur yanlarımızdan
Budandık dermanlarımızdan
Artık koynuma dolanan bayrakları yırtıyorum
tevellütlerden sıyrılıp

Yanılgı! Yanılgı! Yanılgı!

Tut beni
Artık yaşayamayacak yaşa erişmişken bari
Erişmek diyorum çünkü mürekkebimden bir şair öptü
Erişmek diyorum zenne değildi ya şair
Peki şair değildi ya mürekkep
Dudağımdan öpen delanni kimdi?

Tanrım tut şunun ucundan
Evlerimi yok etmekten vazgeçmeden
—ve eşhedü
—ve la gaibü illallah
Yoksa bu kutsala düğümlediğim sicimin son çığlığı mı?
Yoksa bu çılgınlık da
Adı kirli gerçeklik mi

içinde
tanrı'nın da olduğu?

delanniden kefene kadar koştuğum şu/ yol.
kınalı elimden sırtıma süzülen/ anım.
şiir
her şeyin iç içe olduğu anlaşıldığında
hiçbir şeyin anlaşılamayacağının anlaşılması
dır

/bu lezzetin tek celsede ağızdan boşanmasıdır.

Koynumda kan dolu bir küvet var,
Benden akmayan ama hep benim taşıdığım
Eza.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı