İbrahim O Taç Benim

bilincimin kaburgaları safir iken

şimdi pişmanlıkla geçiyor saatler

bir hurdaya evrilişimin dördüncü çıkmazında

devriye dönüyor leylaklar

geriye doğuyor güneş

ileriye sadece kaybolamadığım, artık o

zevki tadamadığım apaçıktaki sokaklar

kalıyor

Nasıl?

mürekkebin soluşunu izliyorum

ilhamın gayyaya gardını, azabını

sona dayalı zırvanın iniltisini!

eriyip giderken

pejmürde yalınlığa lanet ediyorum

kendinden savrulmuşun yine kendine savruluşuna

günlerin ne âlâ öylece devrilmesine

/anlamsızlık hakkımızdı bizim

her bilince saplanmak everestin öcüleri

sağlam bir rahim hayatım, dünya öcüleri

şimdi kaybolmak ve yeniden gelmek istiyorum

şimdi istiyorum kendimi, kalemi, zırhlarımı

bu kimlik benim değil nâ rüştümün

bilincimin kandan odalarını

safirden ordularını 

diriltmek istiyorum/ Jesus Lord.

mecburi kifayetin kendini imhalayacak olması

efendiler sizleri bunun hakkaniyetine çağırıyorum 

peki işte savaşımın enstrümanı

biliyorum kurtuluşa dönmeyi 

ilhamın kendisini

tüm gözlerden sıyrılıp

kendi hayatımı yüklenmeyi

tüm gözlerin sönmüş ve

artık aydınlanamayacak halinden kurtulup

dehlizlerin haline yönelmek

bize ırmak temayüller

berrak çiğler

aydınlık bir hürlük gerek koşmağa

işte burada başlıyor tanrı

işte o noktada astı kendini İbrahim'in tacı

                /o tacı istiyorum İbrahim

                     başka bir şey değil

ölmeye devam etmeliyim

ama

bu şekilde değil

bir diri olarak, bir kanlı

gözü pek, aydın, dilemma

ve direterek alfabeye!

—2024