Ahorat, Şüphe ve Emir

-
lahidi mızrağıyla delip
içine hin dolu nefesini üflediğinde
henüz çok gençti ahorat
ayrı bir teyakkuzu vardı baktığına
ayrı ruhlar onun bedeninde tektiler

biliyordu bu da onu bazen 
umursamaz düşlere sevk ediyordu
deliydi bu bilge
her birine dokunduğu bin yelesi vardı 
her birine ayrı bir rüzgar vermişti 
her birine ayrı bir nefes
her birine ayrı bir temayül fısıldamıştı
bir gün kalkmak isterse ruhlar sofradan diye

ona saygı duyuyor olmak
her fenasında onu anlamaya itiyordu bizi
muhakkak ondaydı rüşt de
önüne geçmek istemezdik 
ardından gölgesine değmezdik
böylece içimizdeki kuşkuyu öldürüyorduk
hunhar birer katildik içimizdekine
bazen kendimizden de çekiliyorduk
böylece uçuyor gibiydik yürürken 
ahorat her bir lahiti yardığında mızrağıyla
bunu sadece gözleriyle de yapabileceğini
düşünür 
böylece eşyayı da silerdik hayatımızdan
ruh olmuştuk belki o kadar bilmezdik cesedimizi

lahitlerde ölü yoktu 
lahitlerde zaman vardı 
bizi burada tutacak zamanları
karıştırıyorduk havaya 
bu zamanla dikleniyordu kalemiz
bu zamanla her düşman 
yanaşamadan surlarımıza
devriliveriyordu oldukları yerde

ahorat
bize çok nadir bakardı 
baktığında ruhlarımız oturaklı olurdu
heyecanımız dizginlenirdi
belki de iyi bir şeydi
ya da kötü 

ne zaman ölmek isteyeceğimizi bilmiyorduk
bilmemize gerek de yoktu
belki de vardı 
ahorat 
içimizdeki şüpheyi biliyor muydu?
bilirse eğer 
ölmek istemeden henüz 
ölmüş olurduk muhtemelen
ya da ölmezdik kabul ederdi bizi bu şüpheyle
ya da atlarına ayrılıp 
çekip giderdi bizden utanıp
zamansız kalıp yaşlanarak ölürdük belki de
ya da dayanamayıp şahlarımıza dayardık
mızraklarımızı
bilmiyorum ama
ahorat daha sık bakmalı bize
ahorat daha sık bakmalı bize 
yoksa 
kat kat olmuş zamanda 
bunca şüphe öldürecek bizi

ahorat bak bize!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı