Bombardıman
her yağmur kokusunu bırakıyor üzerimde
estağfurullah demeyi öğrenmiş bir zenci
karşılıklı bir esna değil bu
salıncak ve üzerine altın harflerle yazılmış nota
yetememenin kendine susuzluğu
canım hepsinin bedeli olduğunu
tren yanaştığında götürdüğünü yanan tarafımı
nota
gideceğimi biliyorlar
estağfurullah demeyi öğrenmiş bir zenci
tıkanan özgürlük
neyi çağrıştırabilir ki
ben yanılgılarımda boğulurken
her şeyi bildiğimi gösteren okun isabet ettiği
amaç raydan çıktı can
sadece boğuş, boğuş
kimse koşmayacak aşktan
hepsi biçilmiş kadavra artık hepsi palavra
canım doğruya bilenen kurşunlar dahi
yitirdi anlamını
nefesim ıslak bir odun böğrüme
bu esnaların kültü
kalıyorum
kalıyorum bu/ büyük ünlü!
şaşırma her şeyi bitirdim
kendime yetememenin kendine özgü bir tarafı da yok aslında
ben aynıyım, sen aynı, geceler aynı
çıldırıyorum geceleri
heç
her başladığım şiiri
intihar notuymuşcasına kürüyorum
ben, bana, ben.. her şey bitti
her şey yolunda/ raydan çıkmakla
hazinem tükendi
kükredi cam kaplanın doğurduğu
içimi yaşadığım saatte uyumam.
cam uyudu, kaplan kükredi.
meydan sizin, ah ne güzel armağan-
gece yarıldı ve işte başıma eğilen
bombardıman
işte aşk, kaçmayacağım.
Yorumlar
Yorum Gönder