eğriltemediği şadırvanda ölü bulunacak primat.

-
seher vakti
etrafına bakınan sadece namlunun ucu
namlunun ucuna bakan gözlerim
içimde her şey çoktan hallolmuş
geriye sadece
sadece 
çökmeden önceki son arayış kalmış son umut

evet, girizgahta bir primat şadırvanı yumrukluyordu
ufuktan atlılar görünüyordu hepsi kefenli
tam teçhizat, cepleri dinamit
dağın çevrelediği şehrin yarıklarından
uçan bedeviler fırladı sonra zıpkın gibi 
kefenlerin üzerine
primat soluksuz yumruklarını
indiriyordu hala
her şeyden ancak bir şey yaparak 
kurtuluyordu bu iki ordu
her şeyden kurtulmak 
her şeyden kurtulmak

evet, şehrin en büyük avlusunda cumbayı sırtlayan direğe yaslanan üç değirmenci cigaralarını paylaşıyorlardı
ufuktan on yedi bin kanatlı göründüğünde 
en genç değirmenci dumanı öksürdü
iş toprakta bitiyordu
bilinirdi ki toprağı eşeleyen, ona direnen
toprakla münasebet kuran 
her kimse bereketlenirdi
değirmenciye savaş açmak
topraktan beslenen kanatlılar için ne idi?
yaşamamayı, toprağın kendilerine küsmesini göze almışlar mıydı?
ortanca değirmenci 
avucunun içiyle yardığı topraktan 
kendine zırh çıkardı
kanatlılar
her şeyden ancak bir şey yaparak kurtuluyorlardı
her şeyden kurtulmak
her şeyden kurtulmak

evet, ölüm şehrin merkezinde uykusuna yatmış
her şeyiyle sarsılan toprağı duymuyordu
herkes işini yapıyordu
ölüm şehrinin misafirlerine ölüm ikramı
ölüm işini yapmasa dahi 
biliyordu ki ölüm elbette dilenilecek
herkes ölmek isteyecek en sonunda
herkes ayağına gelecek
ölüm ve evlatları, o kara gözlü
kara yamalı, kara dilli 
altın sunaktan kaldırılmış ve alınları yarık
kara insanlar
ve sepette herkese yetecek kadar
buram buram ölüm

umut tükendiğinde 
eğriltemediği şadırvanda ölü bulunacak
primat.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı