Daha İyi Bir Gün

mavzerinden atom damlıyordu Gazanfer'in

dimağına sokmuştu geçmişi kopçasıyla

o geri döndüğünde gördüğü her şeye 

tavaf ettiğinde ekseninde varlığının 

sinesine düşen sevdiklerinin inkarından başka bir şey değildi 

böyle olması gerekiyordu

ya da gerekmiyordu

gitmişti ve geride de bir şey kalmamıştı anlaşılan 

yürüyüşü değişmiş 

kokusu değişmiş 

her şeyiyle dönüşmüştü o,

önemi yoktu

tırabzana dokunarak

ilerliyordu gökyüzüne 

dahası 

her şeyden taşarak 

istediğini yaşamaya varmaktı amacı 

artık her şeyin nihayetinde 

bir bokun olmadığını 

yetmediğini 

biliyordu

damarları kabarıyordu

koca ellerini yumruk yapıyordu kimi zaman

gerek yoktu

sadece yanlış olmadığını bilmeliydi kararlarının

en azından buna inanmalıydı

yüzlere değil 

bunu biliyordu

Gazanfer henüz altmış yaşına varmamıştı

ömrü yeterse 

güzel kitaplar bitirebilir

güzel satırlar nakşedebilirdi

binlerce gazete okuyabilir 

binlerce kez göz kırpabilirdi

elinde kalan serveti ona fazlasıyla yeterdi

bunu düşünmüyordu tabi

huzurlu olduğu anları anımsadı

şimdi nasıldı pek kestiremiyordu

kaygılı sayılmazdı 

düşünceli değildi

varmaya çalışmıyordu 

geçmeye çalışıyordu 

uğraşmayabilirdi hiçbir şey için 

ama nihayetin bir şeylere değer olması gerekti

bu düşünce aklına 

sürekli gelip duruyordu

bütün bunların bir sonucu olmalıydı

bazen de evet

nihayette hiçbir bok yoktu

düşünmemeliydi onun için 

bazen kendini 

bir şeyleri hatırlamaya çalışırken buluyordu

evet kader işini yapıyordu 

dokuyordu ilmek ilmek kayboluşu

silinişi ve değerin gereksizliğini

evet bir zamanlar hiçbir şey unutulacak kadar değerli değildi onun için 

ama artık denge, şaşı yolunu ezberlemiş

kurtlarını sahaya sürmüştü

silkeleniyordu ve eline kalemi alıp 

bir şeyleri 

"bağdaştırıyordu."

çünkü bu eylem 

bazen gülümsetiyordu kendisini

"burada şunu yaptım 

şurada şunu 

evet belki de bu yüzden şöyle oldu."

bulmacanın sık düğümü çözülüyordu.

nihayet çanları çaldığında 

fırtına tüm zevkleri, sonuçları 

alıp götürüyordu

ortada yine 

pürüzsüz bok parçaları kalıyordu 

anlamı yoktu 

"bağdaştırmanın da bir anlamı yoktu."

yine pür dikkat camdan 

ağrıyan gökyüzüne salıyordu bakışlarını 

aramadan önce 

ipler elinde olmalıydı

ilmek ilmek o da hayatındaki eksik parçaya ilerlemeliydi

ya da eksik parça var mıydı?

bunu biliyor muydu?

hayır, Gazanfer çoğu şeye inanıyordu.

ama bundan pişmanlık duymamalıydı

çünkü inancı onu hiç yanıltmamıştı

çoğu zaman inandığının gerçekleşmemesini istese dahi

"maalesef" durum buydu.

dinlenmeliydi

ılık bir su içti ve 

yatağına uzandı

eskisinden rahat uyuyordu 

bunu da fark etmişti 

derin bir uykuya daldı.