Geceyi Beklerken

köşede bir esintiyi çağırıyor 

gözleri parlak ela

kaşları kaşmirden gökyüzü 

elinde savurduğu gam küheylan

her şeyiyle kendine bürüyor hayatı 

bazen

böyle 

hissettirir

yaşanan 

beni acizliğe itiyor

peşkeş çekilen dünya 

sırtıma koca bir yük ve duman

salındığı pencereden intihara atlıyor 

her şeyiyle 

böyle 

hissettir

dünden büyüdüm 

yarından küçük bir buse

çelenkleri boğan düğüm de çözülecek 

bir gün güneş 

tersinden doğacak 

kelimenin eşiğindeyim Frank

tamdan düşenin sığındığı gölgedeyim

ama varlık, biliriz ki bundan çok değildir 

varlık her şeyiyle absürt bir boşluktur

bazen böyle hissettirir

yamanan ikilemleri seviyorum 

yaşamak başka bir şey değil 

ah evet, 

güdülenen mihmandar 

hainliğe de bulaşabilir

suya karışan zehir 

öldürmeyebilir

/biliyorum, hissetmeden

avucumda tuttuğum şeyde 

bilgiç bir tavır var 

kendisi öyle değil

güne karışan dünden başkası değil 

avucuma bir kesik atıyorum 

hava kararıyor 

geceyi beklerken 

uyuyakalıyorum

güneş doğduğunda 

yardığım kanı temizliyorum

ölü bir bilge

rahat bir nefes

bazen böyle hissettirir 

radyonun sesini açıp 

banka vardığımda da

böyle hissederim bazen

aşk,

istemeden

derinliğin üzerine bir set çekmek 

sonrasında üzerinde tepinip 

pişmanlıkla ömürler tüketmek

set kırıldığında sonunda

böyle satırlar yazmak

/evet, seni anladım 

buradan başka cennet arıyorsun 

her şey cennet, alışmak 

alışmak cenneti de beraberinde getiriyor 

hep böyledir 

yanılgıdan ayılana kadar.

geceyi beklerken 

kasıp kavurucu bir sıcak vardı 

düşüncelerin tam zıddına bir durum.

ayılmayan kahır yükü 

külden devrim umutları ve kasırga.

yılanlar çok zalimleşti

ben düşüp kalkarken.

her birini öptüğümde güzelleşen 

yoncaların arasına devirdim.

bazen böyle hissettirir 

olanı her şeyiyle böylece kabul etmiş oluruz

mücadelenin raf ömrü gelip çatar 

kabullenmekten önce

se.