Sol Şeritte Kamikaze

-
mutfaktan sarkan kuşak 
öte sokağın başında 
sarsılmaz burçak kafeteryası
nihayete erdiren gün batımı
seni görüyorum ilelebetsiz ölümün eşiğinden 

şimdi geldiğim yer 
kuru varendaların
gözlerinden akan yeni yüzyıla 
bomboş dalıp gidilen aşkları
fısıldardı. don't be or not.

en çelişkili davranan
yakayı tuttururdu semaya
köşe başlarına dikilen ok
yeniye geçit yok 
seviyorum demenin de
çünkü kaldırılan senden
gelmemek üzere değil 
böyle yazmaz kitap

deli gibi zıplıyordu 
olduğu yerde
arzı döven nallar 
durdurulamaz
yorulana kadar
varlık 
sinene kadar içe 
et ve kemik
güdüyle 
çarpar durur 

yaklaşmaya korktuğun ateş 
biliyor korktuğunu 
ve ışık 
saçılmaya devam eder
ve düğümler 
çözüldüğünde 
yeni bir anlam
bulmak gerekir 

tabelaları oku ve
ayrıl yoldan
fişek vuracak gülü
ve 
misler saçılacak
almak kadar nefesi 
vermek de kamikaze 

hangi gün 
beni bulursa
erdirmeden kendimi 
nihayete
eğilirken eski kuşaklar gibi
mutfaktan aşağı 
gölgeler çekilirken 
sancının bağrından 
nedir baktığım göğe 
çekilip gitmek
dünün aynısından 

son pot
hayatın kendisi
bizimle kırılan 

eski kuşak 
hiçbir şeyi olmayan

aslında
seni görmek diye bir şey yok
çıktım sokaktan 
ellerimde
gülden şarapnel transandantal
ardımda felek ordusu
önümde kederimin gölgesi 
o neredeyse
ben de 
oradayım fikirde
ve 
ilelebetsiz 
hürriyette
göğümüzdeki
asla prangasına
rağmen

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı