Vardiya Dünya

-
inat ettim ve küsen burçaklara 
yasladım kuşağımı
bana yeksan bağlar değil gerek
fısıltılar kemirirken sessizliği 
aklıma gelmeyeceği tutardı 
vivolin! uzak bir diyar yok
her şey içimde doğruluyor 

bugün olan yarın 
yalnız kalır
sanat da, ölüm de 
canhıraş uğraşlar da
sadece alternatif bir figürandır ruhumda

biliyorum nihayetinde
rahat bir nefes veriyorum burçaklara 
devrimler kor halinde
tepinirken gövdemde
teyakkuz, otoriter kelleleri 
devşiriyor medeniyete
sifonu çektim 

hangardan ölü kokusu yayılıyor kente
ruhumu kapatıyorum eksene
eski günlerde olduğu gibi
manevra nihayet bulmamalı
emir ruha bir mızrak gibi çarptığında
irade bir demir gibi eridiğinde 
benden kalan neydi
yaratılış kokusundan başka kendine has
gözcü mihengi şaşırırsa 
ordu neyleyecek bekleyip
atların mahmuzu daha ne kadar duracak olduğu yerde çarpmadan tene?

artık savaş kan ve kemikle kazanılmayacak 
oysa hürlüğün altına çekilen imza mürekkebi 
demir kokusundan alırdı ehemmiyetini
şimdi can çekiliyor sadece omuzdan omuza
vardiya dünya bize koca bir kalabalık olmaktan başka 
düşünce kattı mı?
akıldan hesaba çekilen ruh
sessizlik müebbetinde 
gardiyan dokuyor artık 

"çok önce 
küçük bir kasabada
yetmiş at iskeleti bulundu
yetmiş insan başı ile beraber 
uzak bir dağın başına
bir kuzgun senelerdir 
gelip dururdu
alâmet-i neyin farika 
daha sonra kuzgun hiç gelmedi."

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı