13/06
evet, yarın üzerime üzerime geliyor
ellerimde yağmur tozlarıyüzümde alev tomurcukları
gönlümde hangi buhranın kararsızlıkları
evet; melodiler, sesler
kıvılcımlar
ilerinin, gerinin monotonluğu, anda mürekkep ve biçim
gözlerin yalan tablosu ve
kahır bakışlar
yalnız bulvarlar
hayır! yarını bir daha görmemeliyim.
evet! mabetlerden yırtılan ruhum, evet. evet öyle
ah kuşum bu minvalde, temayülsüz ben bir
yığın gibi
kendimi asılacağım
son günün, son seslerini duyduğumu bileceğim
hayır işte son nefesimi vereceğim yeri
kendime belletebileceğim
çünkü bu tarih zıpkınlaşan bir dilberin
acı gülümsemesinden dahi mahrumsa
neden hala infilak edemiyor tekiller
içkiler neden yetersiz kalıyor güneşin yeniden ve yeniden
doğduğu bütün sabahlara kadar
evet, aşk da varsa o da benî haldûn'dan geçer ilk
iş bu ya
şu an bu mürekkep beni zapt edemiyor
acınıyorum
acınıyorum çünkü aklımda yer edinemedi
hiçbir bulvarın yankısı
sayfa sonuna kadar uzatmaya çalışıyorum
mecalimi, ah ne umut!
evet, bir yarın daha istememekle
ant içiyorum kendime bu gece: 13/06
yarın da olmuş oysa 04.23
Yorumlar
Yorum Gönder