San Pedro'daki Bir Aziz İçin
veyl doğarken falanca ufuktan
yoksa bu sırlarıma açılan yelkenliyi herkesin gözü önünde
bir boğazın ortasında yakmamla sonuçlanan bir yaslanma mı herkesin boşluğuna denk gelen
bulvarlara
makberim benim çağırıyorum seni
bulduğunda beni falanca durağın yaslanışında
sarılacağım sana medfeninden çıkan abim-mişsin gibi
bir başkasını bulduğunda da sarılamayacaksın bana sarıldığın gibi
ben, ben olacağım çünkü
bu ilklere sığdırdığım tek yumruğum olacak
bunu kazıyacağım beni yanına almadan önceki
yaslandığım son lügate
bir önemi olmayacak
da!
adamım
beni bilirsin,
bitap
a yükselen bir kalburüstü ferdinand hodler!
adamım beni bilirsin,
yazılarım iki parmak kalınlığına ulaştı
adamım beni bilirsin,
bundan sonrası senin
bir paltoya sığdırabilmekteyim varlığımı
bir kargaşaya ya da bir
kavgaya, protestolara ve abimin yanındaki mezara
adamım beni bilirsin,
korkudan çok korkamamaktan
yana
olduğumu
da!
bana
bunun öncesi olmalı diyecekler:
aşklarım bundan önce san pedro'da bir azizin yanındaydım
bu aziz yenginin ustası bir şairin alnından öpmüştü bağışlanması için
aşklarım bundan önce san pedro'da bir azizin yanındaydım
dudaklarını öpmek için
işte bunun bir önemi olmalı
da!
gülmekte miyim
mavi bir nehire karışan kırmızı
cinayetlerle!
yağmur kırbaçları omuzlarımdaki melekleri yakarışlara boğarken
ben yazıyordum, mürekkep sonunda taşıyordu
kağıdımdan taşıp bir akıntıya esir düşüp hak ettiği mertebeye ulaşıyordu
evet edebiyatı yeraltına geri veriyordum
bu; şiiri narkozun etkisinden kurtarmak için ona yaptığım suni bir tecavüzdü
yağmur kırbaçları omuzlarınızdaki melekleri yakarışlara boğarken
ben yazıyordum
gülmekte miyim
aşkım bana bir bayrak dalgalanıyorsa...
ve bana bu soruyu sormasan son kez de olsa!
adamım beni sar ve bu şiiri
san pedro'ya ulaştır
gökten bir kırbaç olarak yağdır
çünkü yaver belledim seni ve bekledim
makber!
sana bir makam söyleceğim
benim ancak seni görünce yaşayabildiğim
gerçeğine sığabilecek haykırışla:
"exacerbatio cerebri!"
Yorumlar
Yorum Gönder