Muhakeme

gürbüz bir akşamın 

yere doğru eğilişini temsilen 

hakikatin avucuma yerleştiğinin 

sadra kıvrılan bir neşeyle ayırdına 

kavuşuyor ve acıyı

kendimle bir kabul edip

infaza yeltenmedim Rina

bu tahtadan yargının üzerinde 

ben tepinmiyorum aksine

aktığını şiirin 

şimdi arkalardan bir ses 

beni böldüğünü sanıyor

alfabenin kuvvetli serzenişine bunu

katmıyorum bu 

acımasızlığı şiirin

kaşlarım diri 

dudaklarım duman, ellerim sivri

o boğuk bulutları aldım da kendime

varlık saydım tüm çarların eğimine

bu tahtadan zırvadan çıkmıyorum

direnişi şiirin

kahverengi kelimelerle 

betondan azı dişlerimi kırmaya yelteniyorlar

önüme eğdiğimde başımı kimse

üç bucak yaşadığımı düşünebilir miydi

zevki şiirin

boğulduğum yalnızca

yüklemin anlamı buğulaştırması

ve süregelen zamana dahil olduğumda

etimin yandığını hissetmedim mi

zannı şiirin

rezervuarına deli saçmaları mıhlanıyor ölümün

ölümle fotoğrafı olanlar da bazen 

sığlaşıyor eklemlerinden

nisyan sığlaştırmıyor mu kalpleri

sorgusu şiirin

artık koşu yolu bitiremeyecek 

her kitap bunu söylüyor ve 

eğildiğinde gök alnıma 

kavramıma yeni bir zaman 

ekleniyor 

buğusuz

umudu şiirin

avucumda aşka dair hiçbir şey yok

avucumda yenilginin esas olmasına dair

muhtemel kanıtlar hüküm sürüyor artık

kabzam derin 

gardım ağır 

boynum sürmeli kanla

cengi şiirin

istikametin yancısı 

örgün bir gölge 

seyre dalıyor nefesimi 

hiçbir yara da öylesine iyileşecek değildi ya

kainatın merhemi elimde 

bütün notalar kalemimi boyuyor

artık engel olmuyorum

hissi şiirin

bu tahtadan yargıyı

yumruklarımla yarmayı diliyorum

yeni bir evrende parlamak

sonu şiirin.