Rulet

yüzümüzde kum

elimizde balçık simsiyah

güneş doğmak üzereydi

göğe öylece dalmıştık

yeni fırlayan kuşlar 

dumanları kötürüm olmuş savaşın 

sıradağlarına eğmiştik bakışlarımızı

bir yüz yarıyordu dumanı

sürüklediği bedeni sanki

yüceydi hepimizden

karşıdan geliyordu gelen

namlumuzu şakaklarımızdan

sıradağlara doğrulttuğumuzda 

mermilerin yerinde kıpraştığını söylüyordu Sabrina

adımlarının ağırlığı kaderimizi 

eziyordu 

yaklaşana elimizde kalan tek tanrıyla 

saldıracaktık olduğumuz yerde

künye: La Hina Torpa, Ahorat.

künyeden taşan yıldız

gündüzün berraklığında 

kör ederken gözlerimizi

şansımızın bizden önce 

karıştığını intihara..

sırra kıdem vermeliydi ölümümüz

kaçımız ölümünü

seyredebildi bu kadar hangi Hanry? 

I, II, III, IV?

süngüyle nabzımızı soyarak 

taşmaya başladı can 

savaşa getirdiğim pırlantamı sımsıkı tutarak

gitmek istiyordum inandığıma

öyle de oldu

mevzimizden ölmeye kalktığımızda

künyesinden taşan aydınlıkla parlayan

yüzü de seçmiştik

bir ses geçip gitmişti içimizden

sıcak ve yakıcı

mermiler bir bir düşüyordu

içimizden geçip

meleklerin kanatları

değip geçiyorlardı göz bebeğime

melekleri görüyorum künyeyi öpüyorlar

melekleri görüyorum ve pırlantam ellerimde değil

melekler yanlış künyeyi öpüyorlar 

kimse farkında değil ve kanımı tadıyorum

canla kaybedilen savaşın rengi şimdilik turuncu

ölümün rengi şimdilik kırmızı

melekler sandığımız renkte

düşmanın rengi beyaz

yanımdaki sevdiğini düşünüyor ve böylece

öylesine ölmüş oluyor.

—2023