légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın 
eylül'de salıverilen saçlarım
dalından bir kuşu avladığım mevsimin
yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran
geçiverecek aramızdan
sakının kuşlarım artık barut serbestisinde
yankılanacak dumanlar

düzlemin seğrinde üç mana şimdilik
teyakkuzda bekliyor:
dil, devinim, derdiğim.

onu sevmekten çoktu yaşamak
derdest bulutların tepesinde adım
yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde
hiçbir şey dinmeyecek gibiydi
artarak çağlayacak aksine
ama burada bırakmalıydık her şeyi 
her şeyi kabullenememişken
yani 
karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar!

düzlemin diline dolandığında
benim yaşamağım
üç mesai, üç vesait, üç dize 
kırk tabur
beynimde tepinir olur 
apoletime demin kuş kondu;
légion d'honneur.
hayatım soluduğum barutun haddi
bana yapmak istemediğim 
şeyleri yaptırıyor
sehven solumuş oluyorum böylece evrende
dimağıma sıkıyorum yedi mm
yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun 
ölmekti benim için bitmek bilmeyen

kuytusundan çıkması rüzgarın 
aleni ve şiddetli 
eylül'ün geri dönüşü yok
eğildim haziran'ın önünde 
istemeyişimin verdiği cesaretle
isyanın 
yirmi beşinci asrında
sehven
tepiniyorum
cinnetlerim üzerinde 
anlatılamamış ve öylece solunmuş öfkeler
üzerinde
evet, onur.
yaşarken elde edilmemiştir genelde

tepedeki adımı görmek için 
yükseliyorum bendimi ayaklar altına alıp 
evet, evet bunun için yaşamışım demek
pişmanlıklarımı 
hayatımı 
aldığım her nefesi 
unutmak 
için

onur.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı