Muhayyel Taban
tabii ki
sen şimdi uzaksın günahlardan
mümkünatın damarlarını çatlatan gülüşlerden
yakamozun nevrini döndüren şarkılardan
gecenin mihrabından eğilip kuşlara fısıldayanlardan
bastığım yerin kalbini yokluyorum
hayatım olmalı ki
kırmış mıyım?
kim miyim?
daha dün doğmuş/ içindeki gebe yarının katili
neymiş?
uzakmışım.
nedir bu koku?
gölgesinde ellerimin sarı köleler volta atıyor
birazdan açıklanacak hürlüğün bedeli
nedir bu koku?
volta atıyor sarı ellerimin gölgesinde köleler
nedir soru?
cumartesiyi unutan babalar.
şimdi kadere bağladım bağımı
artık ne olacaksa gölgemin karışamayışı
tabii şimdi sen uzaksın ölen nehirlerden
gerilen madenlerden
intihar için örülen gergilerden
tırnaklara karışmış derilerden
sinmiş hinliklerden
evet benim toprağım henüz
üç keşin devirip de yazdığı üç şiir kadar
binmedi kıymete/ benim için.
oh! evet, neydi sorun?
birazdan açıklanacak hürlüğün bedeli
coğrafyama sinen ak kaşıklı çağlayan
sen misin beni üfleyecek
yok mudur her şiirin diyeti?
sen sanır mısın yoksa uyur musun kıyamda?
cevap verdiğinde
kaybetmeyeceksin niteliksizliğinden
bizim meteliksizliğimiz
diyetimizdir ancak
ah! tabii
sen şimdi uzaksın günahlardan
bilmeyeceksin her şeye dadanan karabasanı
nefesimizdeki şiddeti
dişlerimizdeki çatırdamayı
ölülerimizin her gün öldürdüğünü
evet, neydi sorun?
cumartesiyi unutan babalar.
Yorumlar
Yorum Gönder