Geniş Salon

-
burada yıkılan duyumları
yeni sahra'da külle yıkanan beyinler

bölüm 1)

sarayından limuzine atlayan ceylanı 
dürbünümle kavradığımda 
vizörün naklettiği şeydi ilk;
idrak.

bölüm 2)

cengiz devrilmiş yatıyordu 
sinekler üzerindeki kana sulanmış 
parmağındaki kalınca yüzük 
harem'e yuvarlanmıştı
yine de
acınasıydı

bölüm 3)

dağlardan inme vakti gelmişti 
tehlikenin geçemeyeceği yine 
malumdu indiği sabah
şehre adımını attığında 
kuzey ışıkları altında 
vurulacaktı kardeşi 
bundan hiç haberi olmayacaktı İhsan'ın
o da vakti geldiğinde 
indiği seher ufkunda 
karakolun deposunda 
çürümeye başlayacaktı

bölüm 4)

her şeye gülümsemeler
iyimser, neşe 
hal hatır sormalar,
kumar
bitmeliydi
ceketini aldı ve
ilk gölgeye gidip
adını tekrarladı;
Önal, Önal, Önal, Önal, Önal...

bölüm 5)

kahvesinden ilk yudumu aldığında 
bildirim gelmişti 
kendisini
değiştirici 
olarak tanımlıyordu
her şeyi 
değiştirme kadersizliğine 
sahipti
ilk yudumu
yutmamayı
tercih etti ve
bildirime bakıp
sonra da bakmamayı
tercih etti
senelerdir bu halde
lanetliydi.

bölüm 6)

yüksek şura'da olduğunu 
sesiyle belli etmeye 
doyamıyordu
yedi büyük günah ve diğerleri
diğerlerinin efendisiydi
kısık sesle, sade ve 
fazla konuşmadan.
ama
ev sahibi ile konuşurken 
köle gibi çıkıyordu sesi
tanıştığıma çok memnun oldum efendim.

bölüm 7)

evet şimdi yanındayım 
evet sana yardım edebilirim
iki kahve söyler misin
ne diyordun
ha?
şu mesele
evet şimdi 
aslında bilemiyorum
hı hı
yani olabilir
bir ara tekrar konuşalım 
acil mi dedin?
anladım 
bilemedim
acıkmadın mı sende?
döner söyleyelim
var mı bildiğin
olur olur
sağ olasın 

bölüm 8)

bir fikir evet
kaderin düğümünü görebilmek için 
evet sekiz kişi yeterli bunu için 
sekiz yetersiz
bunun için bir yeterli edebilir
olabilir 
evet evet
-hey postaneye gitmem gerek, bugün yokum
en zekileri 
postaneye H.C.B'yi 
görmeye gitmişti 
tehlikenin kendisine
evet, tanrı yardımcımız olsun
terk ettiğimiz masalarda
kendi mezarını kazanlar


Önal, Önal, Önal, Önal...

Önal'ı daha geniş bir salona alan mucize 
için yazıldı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı