Kükrediğinde Namlu Duyuldu Ağlayan Yeryüzü

-
eli göğe uzanan varlığına rest çekmiş 
insanlara rastladım 
atlasın ortasında, kuytusunda her yerdeydiler
elimde kocaman bir gökyüzü olsun isterdim bende
kime ne zarar gelirdi bundan
elimde tutayım isterdim İskender'i
çetin yaka ceketimi kuşanıp
kırbaca tutmak isterdim zalimleri

tanıştım ve;
merhaba
sırtımda hamal yükü kahır 
ve düşünce, kükreyen hengame
gözlerin gördüğünden 
daha fazlası yığılırdı önüme
bunu kimseye söylemedim 
ey eli göğe uzanan 
senden başka 
yangın olup yarmak isterdim okyanusları
zalim olup hatırlanmak isterdim 
kuytularda
gaddar olup eğdirirdim boyunları 
cani olup çarmıhla süslerdim girdapları
senden başka 
kimseye söylemedim bunları 
ey eli göğe uzanan
dişlerimin arasına almak isterdim teraziyi
tek zalim ben kalayım diye
kanla yıkanan cesetler arasına koyardım 
zalimleri
bu savaşa ben de girmek isterdim
koynumdakilerle 
omzumdakilerle
tüm ayırtlarımı kapsayan 
dillere pelesenk destana yaraşır öfkemle
darma duman etmeyi 
isterdim dağları, ovaları, şehirleri
çalkalanan ne varsa içeride
son buldurmakla arşınlayayım isterdim tabiatı
ne olurdu
bu yarışa ben de katılsaydım
ne olurdu 
ey elleri göğe uzanan?

Dinledi ve söyledi;

bugün bir kişi eksiğiz 
yarın dört kişiyiz
dün hiç yoktuk
hiçbir önemi yok anın ve zamanda ne varsa
her coğrafyada adımla 
açılan kapılar oldu
hiçbir işe yaramasa bile
içerilerde zikredildim
bahsedildim; yürüyüşümden
alnımdan, kaderimden
ne kadar şanslı olduğumdan 
zalim olmadığımdan
unutulmayacağımdan 
vesaire 
varlığa 
sıkıştırılan her şey bana da dahil
havaya atılan kelimeler ve ben
her şeyin kapsadığı 
noksan bir anlamdan başka bir şey değiliz 
elimizde ne var bilmiyoruz
dilediğimiz olduğunda yine
koca bir boşluk tutsak edecek
ne varsa içimizdeki
zulüm 
kimselerin elinden olacak
bizim elimizden olmayacak

dinledim ve;
elleri göğe uzanan 
alnına doğru uzanmış bir eagle gördüğünde 
unuttuğunu zannettiği öfkesi 
gözlerinden bir damla yaş olarak
nüksetti
patlama sesi duyulduğunda
onu unutma süremiz başlamıştı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

-
fırça darb-ı mesel kurşun bir intihar süsü yelkeni şehre döndürdüm sü dilimde  sanırım kırıp geçireceğim şu kara bir zamanlar ilk nefesimdi tanım, yıkıyor mazgalları oh, ne de anlamsızmış dehlizleriniz gülümsüyorum, kıkırdıyor kuşlar kıracağım dişlerimi,  bir salonu üzerime yıkıyorlar gemideyim elimde üç beyit varmış bunu edilgen bir gölge söylüyor elimde üç evren saklıymış bunu edilgen bir gölge söylüyor üç; ma  ve ra. fırça darb-ı mesel sü dilimdeki kanı diri tutuyor her harbe karşı kendi nefesine bilenmiş bir hokkabaz diyor hakkımda siyahi bir edilgen, elinde şapkalı bir güvercin lacivert tanrım, işte düşüyor kuleler ah, işte şimdi ne güzeller işte şimdi hilkat okyanusundan aldığım manevramı sağ elime alıyorum  işte şimdi tanımlamak kendimi, düşen kulelerin seyrindeyken ve haddimin seyrine dalan baykuşlar süzülürken  göğün göğsünde ne güzel. sol elimde bir komançi mızrağı varmış öyle söylüyor siyahi bezgin edilgen omuzlarıma da ulu bir baykuşun gölgesi düşmüş...
Devamı

Bir Şarkı Olsam

-
bir şarkı olsam, hatırlanabilirdim. şevk ve yürüyüşler beni iterlerken mağlubiyetlere içimden böyle bir cümle kalkınıyor fevri ve boyutlardan taşarak evet, bitişimi görüyorum kasiyer birkaç intihar şeklinin para üstünü uzatırken aşk! beni mağlup olarak hatırlasınlar nefsine değil nefesine yenik düştü diyemeceyek olanlar aşk! sen de olmadın ben kadar da olsa şu dünyada isyan! sana adasaydım şu ömrü bu kadar tanıyamazdım seni bilmeni arzuluyorum seni her şeyden daha çok! sevgilim imamdan para üstü iste, beni sellerde çalkalasınlar, isyanıma müşterek kaldırımlarda yürüsünler, bana gelirken bir hüzün duvarı görürseler dansa kaldırsınlar o akşam en güzel ezanları. yalnızlık insin tahtından ve halka karışsın kaybettiğim yazılarımı bulursan sevgilim okut onları San Francisco'da onlar da kaybettikleri şiirleri arıyorlar mutsuzlar ama öfkelenecek kadar değil öfkeliyim, mutluyum ve ölüyorum çok dünya bu! seküler dimağdan şuha seslenen bir dimağ! ben attan inip evrene konuşlandım evrende koşt...
Devamı

İkilem, Yanılgı ve Öylesi

-
azığını topla beni buradan kötüye  kendilerini hükmün anası sanı ben buradan gitsem de  aklımda kalmayacak birkaç şey  ben buradan bir duman kadar uzak ben buraya hiç yakın olmadım ki sadece kendime bir söz vermedim  belki de vermem gerekirdi saçma sapan bir yele için bazen  avurtlarım sancıya kapanıncaya kadar yazdım benim delik deşik gerçeklerim var yani hiçbir şeyle işim yok  çekip gidesim de yok belki de olmalıydı gülüşlere kanmam, dostum yoktur şuh namlumun ucunda sahanımda kavrulan gerçeklerim ne başkasına aşk, ne başkasına hal yaratılmışlığım dilimden elime akıyor bu kadar. : Hasan, Ali, Esat. en küçükleri Esat ortada Hasan, sonra Ali. yakaları bir, üç servi üç arkadaş  üçer hafta arayla  canlarına kıyılmış kimin yaptığı bilinmiyor  kimse bilmek de istemiyor kanları hala diri kimseler yağmur yağmasını bekliyor susku bütün çatıları esir almış  umur terk etmiş şehri  kimselerin karnı aç  duygularını dahi yemişler  kim...
Devamı