Cayan Çocuğun İfadesi

reddin her şekilde yansıdığı
yansıyarak kabardığı 
işaretlenmiş. 
lanetlenmiş.
çağın.

çekilin, çekilin nefesime batıyor 
—hayır ki bu nasıl oldu?
caydırıcı olan dışarıdan değildi hiç
tarih bunu yanlış anladı, tarihi zihinlerimiz
caydırıcı olan caymanın kendisinden ziyade
onu doğuran zihindeki cayma isteği
—caymak istiyorum tanrım, olur mu?

büyüyen gidici bir hal alıyor içimde
tarih bunda hiç şaşmadı
bunda övünülecek, övülecek bir şey yoktu
bir yanımızı karartmaya çalışıyorlar
—gözlere inanmazsın sen, sözlere.
dilden taşan
istemsizce
kontrol kaybı
iradenin noksanlığı
ve artık, taşırdığınsın
istemediğin
tarih bunda şaşmalıydı

oysa
insan üzerini örttüğü an
yazılmıştı her şeyimiz
şimdiki tek eksiğimiz
bunu inkar edişimiz
—hayır ki bu eksik, her şeyi doğurdu.

reddin ışığı 
sorgunun kendi kafasına sıktığı
yansıyan kötülük
şimdi ne için yaşanılabilir ki
burun başka bir burundan soluyorken
—nefesin dahi senin değil, tarih baştan da yazılmayacak.
ifade; güç bir çocuk doğuruyor
rahimden çıkmaya çalışan bir güneş
yakından belki de parlaklık önemli değil,
çocuk bizi yakacak
reddin
ışığıyla.

—parlaklık mı yakan, yaklaşmak mı?


Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sü Sessiz Ölüm

Bir Şarkı Olsam

İkilem, Yanılgı ve Öylesi