Bize Tanrıyı Bıraktıklarında

Sorma bana
Ne destanlar umrumda
Ne de zevkin köşelerine dokunduğumdaki haykırışlarım
Sorma bana
Cevaplayamam, dilim bağlı, atım bağlı, elim bağlı
Özgürlüğümü çalan tanrılara evet onlara
Koşamıyorum kınımdan çıkıp ayaklarım bağlı
Sorma bana
İcazetlerde ve temeli olmayan binalarda tartılıyor ruhum
Hiç kalmışım
Duaya inanır mısın
Sorma bana
Az önce içimde bir buddha öldürdüm
Yine de uçamadım onun gibi
Ölümsüzlüğe uçmuş o, öyle diyor
Oysa ben ölmeye uçmak isterim ama hür!
Bir tugay toplamınca gırtlağımdaki
Öfkeyi
Ancak haykırarak!
Hiç kalmışım
Ama niye ki yine de dayanmak!

İnsan kendisinin tanrısı olduğuna
İnanmaya başlayınca da
İsalaşıp yükselemiyor
Ha!
Demezler mi ahanda eskinin törpülenmemiş hali geliyor ufuktan
Sorma bana
Çıkarım şu kendimden de
Gider orada vururum şu cağızı

Sorma
Nefret de tanrılar kadar güçlü
O,
Ayaklarımı yerde tutan hallice yük
Sorma bana o mevsimi
Zevk isyanı getirdi bana
Sorma bana o mevsimi
Sevgi ayaklarımı getirdi bana
Sorma bana o mevsimi
Kar tövbeyi getirdi bana

Ben yaşamaya gitmedim efendiler
O bana geldi
Başka da kimse gelmedi
Bir yaşamak bedelini ödemeyenler
Cahil cesaretiyle bağlanıp tanrılara
Kulaklarımı yediler gırtlaklarıyla
Şimdi Safa haklı
Ortalık piçleşmiş imansızlarla dolu
Şimdi ben kalkıp hak olsam
Kime ne?

Ama sen yine de sorma
Ama sen yine de inan tanrıya

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

légion d'honneur

Mühür