Ülkü

Ülkü..

Ülküler..
Atlar gözünü ayırdığında dehlizden
Görünecek ufuk ve parlak
Ülküm
Aydınlığa kanmak olacak
Karanlık
Koluma taktığım saatte
Akacak yanımdan hep
Bir yoldaş gibi
Sessiz, usul, nasıl akacağını bilen
Ah, kardeşim!
Zor bulunur böylesi karanlık/

Ama şimdi bitmiştir inanç yaratılana
Ahmaklaşandır fark gözünü kapatan
Ölmek de inançtır en sahi
Gözümü kırpmadan, ceremeye tıkanan kulaklarımla
Bekliyorum onu, bu hayatı sevmediğimden değil
Bu hayata doğ(a)madığımdan

Oysa ülküler bileyecektim kendime
İdealar ve kurtuluş manifestoları..
Vaktin anlamsızlığa erişmesiyle;
Ağır ağır kaybolan buğulu bulutlar gibi
Çarpışarak bendimle, inceldiği yerden
Turlayarak soluklarımı
Öylece işte öylece ölmek gerektiğini!

Hep söylediler
Sağırların arasındaki bunalmaktan, sanrıdan, kabuğumdan
Duydum ama dokuyamadım kalbime:
Sen olaki bir vücuda girersin
Belleklenir ve soluklanırsın
İşte o zaman
Yakabilirsen yak, asabilirsen as, vurabilirsen vur kendini
Acının azar azarından
Ancak acının kendisini yaşayarak kurtulursun
Nitekim her düğümün, her lifin, her damarın
Cevheridir ölüm.

Ölmektir
Şimdi ülküm

Hangi kudret yolumu kesebilecek!