Benim Bir Alayım Yok V

-
-değer sanrısı. çağ kaygısı. debelenen aforizmalar ve sofist zannı:

artık belki de hiç kimse ölü bir keşin toprağa can vereceğini duyumsayacak kadar eremeyecek. yazık. oysa nice keşler, dövücüler, hırslar, kusurlar sanatın saltanatını yıkıp baştan inşa etmiştir. ama o keş herhangi bir baloya kanalizasyonlardan geçerek geleceği için çağırılmadı ve sırf bu sebepten güncellenen akımlar artık eskisi gibi bir "yıkım değeri" görmüyor; saçmalaşıyor. yayılan ismin altına konulan her şey kıymetli midir? cevabın hayır olması gerekirken, her şey evetleşiyor. işte bu sanatın sanrısı. artık yok olmaya giderken son paslar yapılıyor ve fişeklenemeyen, yerinde durduğunun farkında olmayan zihinler kaygısız bir devinimle keşsiz, güçsüz, bunamış tuvallerin ortasına geçip gırtlaklarını sıvazlıyorlar ve evet fularları da var.

baştan yapabilme gücü:

tekrar ve tekrar o soğuk suya dalabilmek: ister düşünce, ister varoluş rahatsızlığı olsun böğrüne bir zıpkın gibi dalabilmek. aynılaştırma çağının surlarını ancak farkındalık sahibi bir "birliktelik" yıkabilir ancak lağımcıların mayhoş bohemler olacağını da unutmamak gerek. işte surlar darmaduman, işte içteki anlayışı reddeden, yenilikçi bohemler ve işte nihayetinde saltanatın hem içten hem dıştan yıkımı. ve bu savaş bir döngü halinde devam ettikçe akımların, düşünürlerin ve düşüncelerin budanması. nihayetinde solunan havanın bir değerini bulması. Ama bahsi geçtiği üzere artık hiç kimse ölü bir keşin...

"her şey" var oluşunun kabulünü muhakkak bir zanna, kırıntı bir acabaya borçludur. zan ile kastedilen bir şeyin fark edilme nedenidir. bu fark edilme nedeni fark ettikten belki bir an, belki de yıllar sonra anlaşılır: bir an sonra anlamaya erişene sofist, yıllar sonra anlamaya erişene de mütevekkil denir. her iki anlama da meydana gelmeden önce:

hah, 
deriz ve gözlerimiz geçmişe çekilir.-

kadim soluyan; terini sildiği havlusunu benliğine astı ve arkasına, önüne, sağına, soluna, altına ve üstüne baktı; uzlet haliyle, kendi erbainiyle, kendi ücrasında, kendi inindeydi; bir alayı yoktu: rahattı.. debelenen aforizmalarını rahat bırakabilir ve derin bir uykuya dalabilirdi ki öyle de yaptı. gözlerini kapamadan önce soluğuna bir şeyler diledi.





Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı