Denizde Yıkanan Şilep

-
Zemberek basınçla vuruyor seni
Devriliyorsun, bir fırça ayaklanması
İndiriyor falanca 'o
Sana
Bu kadar, artık yoksun

Beyninin değemediği kemik tavanına
Yıldırımlar kayırıp kasırgalar toplamışsın
Ama mutlak
Annenin sesini duysan artık ağlamayacaksın

Zemberek inletiyor seni
İniltin çarpacak bir DUVAR arıyor ki yankılanabilsin
Evrime kurşunlaşsın ve atmosferleşsin
Yok duvar, yok evren
Sen sadece, sen bir de zihnindeki BOZGUN

Kafesindeki parmaklıkları sayıyorsun
Manganezle cilalanmış hepsi
Sayarken sertleşiyorlar
Çürüyorsun ve
Gülüyorsun
Gülerken iğreniyorsun
Manşetlenmiş asparagas!

İçine sentezlenmemiş ve ayrımlaşmamış
Tanımsız, biçimsiz
Bir gök büküyorsun çocukluğundan
Ama yabancısın artık
Mışsın sen artık çok geç
Sırtında balta, sopasını
Çakırdan doğma bir edilgen tutuyor
Kanadığına bakıyorsun

Zemberek koynuna tünüyor
Şahına farsî bir narkoz vuruyor
Ayağa kalkıyorsun lakin
Mamış-sın diyorlar sana
Yıldırımlar şokluyor
Çocukluğun uyutuyor seni
Yoksa onlar olacaksın
Kaldırıma vuruyorsun tabanlarındaki öfkeyi

Bak duvarlar biliyorsun
Yalnızlık biliyorsun
Tabut biliyorsun sen tabut gördün
Yıldırım kurdun tavanına
Balyoz altında
İblislendin bak damarın hala kara
Hayatlanmışsın sen ama ne kadar yaşamışsın- sorsalar sana onlar
Sormuyorlar, sormazlar çünkü
"Onlar"

-Diyorlarmış sana sakın duyma!

Biliyorsun
Artık duymamayı,
Artık kendi başına bir gök
Artık kendi başına bir mevsim
Artık kendi başına bir insan oldun sen

Biliyorsun ki artık
Seni yıkan da kaldıran da zemberek

Unut ama
Diyorlarla umutlanma
Biliyorsun
Kurduğun gök kendine ve zembereğe aslında
(Bu da aşk)

Şimdi çıkar baltanı sırtından
Götür ve sür dudaklarına yaradan akan şaraptan!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Benim Bir Alayım Yok II

-
Bu hayatın bana ait olmadığı gerçeği gibi herkesi kapsayabileceğini zannetmesi de öldürüyor beni. Girmeler ve çıkmalar. Yazgı resesyonunu bekliyorum ve tanrı kullarının tek tek hafızamdan yiteceği günü: işte o anda kudretim bütün misilleriyle çarpışacak ve benzersiz olacak ki bu durumda yaşayacağım işte sadece yaşayacağım.  Yine önceki gibi avangartlığımdan ödün vermeden gururla soluyacağım mel'un havayı. sebep: İnsanın hep bir amaç arayışı ona sadece hayatın bir manası olduğunu zannettirir.. bu durum insanın arayışını bile unutturur. "Doğdum ben, bir amacım olmalı" yoksa ne işe yararsın değil mi? Kendimi bu kadar önemli addetmeden yaşayacağım işte sadece yaşayacağım. Bir amaç sana doğmadığı müddetçe nasıl önemli olabilirsin.. sürekli amaç arayışında olan kimse kendine bu kadar önemi atfedecek cesareti kimden buluyor. Tanrı'dan mı? Tanrı'nın bu insanlarla işi olmaz. Tanrı'nın bu insanlarla bir işinin olmayacağını bu insanların gözlerine baktığınızda anlayabili...
Devamı

légion d'honneur

-
kuytusundan çıkması rüzgarın  eylül'de salıverilen saçlarım dalından bir kuşu avladığım mevsimin yarılın yoldaşlarım tepemizdeki haziran geçiverecek aramızdan sakının kuşlarım artık barut serbestisinde yankılanacak dumanlar düzlemin seğrinde üç mana şimdilik teyakkuzda bekliyor: dil, devinim, derdiğim. onu sevmekten çoktu yaşamak derdest bulutların tepesinde adım yazılı gibiydi altından bir orağın dibinde hiçbir şey dinmeyecek gibiydi artarak çağlayacak aksine ama burada bırakmalıydık her şeyi  her şeyi kabullenememişken yani  karakter imtiyazından ölüme süregelen dayatmalar! düzlemin diline dolandığında benim yaşamağım üç mesai, üç vesait, üç dize  kırk tabur beynimde tepinir olur  apoletime demin kuş kondu; légion d'honneur. hayatım soluduğum barutun haddi bana yapmak istemediğim  şeyleri yaptırıyor sehven solumuş oluyorum böylece evrende dimağıma sıkıyorum yedi mm yeni bir dimak veriyorlar yeni bir kurşun  ölmekti benim için bitmek bilmeyen kuytusun...
Devamı

Mühür

-
bir süre yoktum dünyada birkaç serzeniş için; döndüm de baktım taşraya dikte ediyorlar hiçten hiç bir sadakat için  içim içimi yiyor herkese düşmanım  yıllar yıllanmış seyrek kalbimin taşıdığı hürlük kimsesiz kalmış  deveran eden sessizliğe nam salmış  ah, işte kimse yoktur konuşmayacak! ah, işte herkesle tanıştırdığım sağır! tüm emirleri yaktım  tüm kimlikleri o mızmız edip duran feleği ensesinden tutup sürüyen  kimdi? mutlu ölüm. gözümün gördüğü ateşteyim dilime pelesenk vel asr. nevrimin döndüğü baharda doyurdum mızmız edip duran feleği. tanrı biliyor fırtınalı kasrı içimdeki  oda kokuya bürünmüş orkideler ve zambak acı hedefini şaşırmış bir gök gibi üzerime kırıyor diyalektiği  ben bu taşra dünyada hiçbir fiile karışamadım bunu da biliyor tanrı  biliyor tanrı  odada kırk leş var. ellerim işarata kaymış ağzımda mühür var konuşursam kanayacak. baha ne demek ortadoğu'da? ortadoğu'da dostum yok yaka paça çıkarıyorlar beni  geniş sal...
Devamı